Historie van onze club

Mixed hockey club Epe is opgericht in 1942. MHC Epe is een gezellige, sfeervolle club met twee kunstgrasvelden. De vereniging telt meerdere jeugd-, junioren- en seniorenteams. Bij MHC Epe kunnen kinderen al vanaf hun vierde jaar komen hockeyen en stromen op basis van leeftijd of talent door naar hogere teams. Daarnaast heeft MHC Epe meerdere heren en dames senioren-teams, kunt u bij de vereniging terecht voor veteranen/veterinnen hockey (incl. wedstrijden) en trimhockey (alleen trainen). In de wintermaanden spelen teams vanaf d-jeugd zaalhockey. Door onze actieve commissies worden meerdere keren per jaar leuke toernooien georganiseerd en andere activiteiten. MHC Epe heeft een sfeervol clubhuis, waar het in het weekend altijd gezellig druk is en iedereen welkom. Komt u ook eens langs?

Historie
Op 6 oktober 1942 werd de Eper Mixed HockeyClub E.M.H.C. opgericht door mevr. M.E. Mijs-Langereis en de heer K.B.J. Hanewinkel. Reden voor het oprichten van een hockeyclub kwam voort uit het feit dat er tijdens de oorlog geen tennisballen meer te verkrijgen waren. De tennissers besloten om toen maar te gaan hockeyen.

In 1942 werd gestart op het grasveld aan de Spoorlaan. Er waren toen ongeveer 40 leden. Vervolgens werd er gespeeld op diverse weilanden in Epe, waaronder op Het Hogeland, aan de Oenerweg, aan de Lohuizerweg en aan de Tongerenseweg.

In 1968 werd de naam van de vereniging veranderd in M.H.C. Epe. De reden van de naamsverwisseling was gelegen in het feit dat in Eindhoven al langer een vereniging bestond met de naam E.M.H.C. In 1972 vond de laatste verhuizing plaats naar De Wachtelenberg, alwaar MHC Epe in 1985 haar eerste kunstgrasveld kreeg.

Uit de oude doos
Tegenwoordig kijk je op LISA (Leden Informatie Systeem Almere) hoe laat je moet spelen, maar hoe was dat vroeger, 50 jaar geleden toen de heer Lindeboom lid werd?

"Als je mocht spelen kreeg je per post een briefkaart. Daarin stond in welk team je speelde, hoe laat en bij uitwedstrijden het tijdstip van vertrek. De briefkaart was voor bedrukt en de variabele gegevens waren ingevuld met groene inkt.

Bij uitwedstrijden was het verzamelpunt natuurlijk altijd de woning van mevrouw Mijs (where else) aan de Hoofdstraat. Daar kreeg je ook nog koffie.

Maar wat als er een wedstrijd werd afgelast? En dat kwam nog al eens voor want er was nog geen winterstop en we hadden geen kunstgras. Het bestuurslid die de velden keurde, belde dan de aanvoerders van de teams. Die moesten er dan maar voor zorgen dat de spelers op de hoogte werden gesteld. Maar ja, niet iedereen had telefoon. Dus een rondje Epe op de fiets of, als hij die had, per auto, was het gevolg.

Maar ook toen stond de tijd niet stil. Een wekelijks krantje was een hele vooruitgang. Daarin was werkelijk alles te lezen inclusief voorwoord van de voorzitter. Alle leden konden lezen wie in welk team speelde, wie de tegenpartij was, tijdstip etc. Van elk team werd een wedstrijdverslag van afgelopen zondag opgenomen. De aanvoerder wees elke week een speler aan die de klos was om het verslag te maken. Inleveren voor maandag.

Black Pieters (getrouwd met Janny Mijs) zorgde er voor dat alles op stencils werd gezet en afgedrukt werd. Maandagavond kwam dan een vaste groep leden bij mevrouw Mijs om het krantje in elkaar te zetten. Rondjes lopen om de tafel om de bladzijden in de juiste volgorde te verzamelen, adressen schrijven, wikkels en postzegels plakken, koffie drinken en natuurlijk alles horen wat er afgelopen weekend weer was gebeurd.

Het krantje moest ook een naam krijgen. "Slagvaardig” werd het. Wie deze prachtige naam heeft verzonnen weet ik niet meer. Op deze manier was iedereen weer volledig op de hoogte”.